"andan" kelimesinin anlamı nedir?
andan: sonra
andan kelimesinin ardından gelen kelimeler
Anka: Kafdağında olduğuna inanılan masal kuşu.
annac: karşı, karşı yön, meyilli cephe. "Annacımdan gelen güzel"
arnaç: karşı, karşı yön, meyilli cephe. "Annacımdan gelen güzel"
Anter: Hz. Ali'nin öldürdüğü söylenen bir yiğit
aparmak: götürmek, alıp gitmek. "Felek can aparır..."
Arabi: Arapça, Arap kavmine mensup.
ârâm: durup dinlenme, konup rahat etme.
arasat: kıyamet kopunca dirilen canlıların toplanacağı yer.
argaç: davarların açıkta toplu olarak yattıkları yer, düz dağ sırtları.
Hızlı kelimeler listesi
âbşar: su şırıltısı, çağıltı.
alçah: alçak, yüksel olmayan.
avurd: yanağın iç tarafı, boş yeri.
Ayn el yakin: gönül gözü. Tanrı'yı gerçek olarak gözle görerek bilme, sofilere göre bilgi, bilmek, görmek ve olmak aşamalarına ayrılır. Bir şeyi bilmeye "ilm-el yakıyn", bilgisini görüş haline getirmeye "ayne'l yakıyn", bilginin oluş haline gelmesine "Hakk el yakıyn" denir.
azmak: yoldan çıkmak, sapıtmak.
burdbâr: tahammüllü, yumuşak huylu.
canan: gönülden sevilen, gönül verilmiş olan kadın.
cünûn: delilik, çılgınlık.
dane: tane, tohum, çekirdek.
dembeste: soluğu kesilmiş, susmuş, sessiz.
ergeç: dört yaşında keçi.
fasık: günahkar, Hak yolundan hariç olan. Allah'ın emirlerine karşı zıt hareket eden. Büyük günah işleyen ya da küçük günahlarda ısrar eden kimse.
fizâh: yüksek sesle ağlama
Gence: Azerbaycan'da, Kuzey Kafkasya Dağları eteğinde bir yerleşim birimi. Rusça adı Kirovabad ya da Elisavetpol olan şehir. Leyla ile Mecnun, Husrev ile Şirin gibi halk öykülerini ilk kez mesnevi tarzında yazan büyük ozan Genceli Nizami'nin doğduğu yer.
hanedan: konuksever, vergili, belli ve büyük soydan gelen kimse.
hırızma: burna takılan halka, azgın hayvanların ağzına geçirilen demir, gem.
kadem: ayak, hayır, uğur.
kâmil: bilgili olgun kişi.
kevn: boşlukta yer tutan, var olan.
kofu: evli kadınların başlarına giydikleri üzeri kadifeyle kaplı, altın, gümüş paralarla bezeli tahta başlık. 2. Üstü sargılı, altın, gümüş paralarla bezeli kadın başlığı, fes.
mesnevi: her beyti ayrı uyaklı -başlı başına uyaklı- bir Divan Edebiyatı koşuk biçimi. Bu türdeki yapıtların genel adı.
miyan: bel, orta, aralık.
musalla: namaz kılınmak üzere üstüne cenaze konulan taş.
Rüstem: İran mitolojisinde çok kuvvetli bir kahraman.
savran: çadır, gölgelik, kervan başı, tahtadan yapılmış balık sırtı şeklinde çanta.
sübe: yumurta biçiminde, bebeğin kundaklanmış hali.
şahna: vergi toplayıcı, tahsildar.
tama: tamah, doymazlık, aç gözlülük.
tavk: gerdanlık, koyun ve keçilerin gerdanından küpe gibi sarkan iki tane.
Urum: eskiden Anadolu'ya verilen ad.
zâhid: çok aşırı sofu, kaba sofu. Alevilerce kızılbaş olmayan.