Beycan.NET Sözlük
İletişim Sitemap

"alma" kelimesinin anlamı nedir?

alma: elma.

alma kelimesinin ardından gelen kelimeler

alma teki: elma gibi, elma benzeri.
aluptur: almıştır.
alvala: al renkli ipek dokuma yüz örtüsü.
ama: geyik.
amal: amel, yapılan iş, eylem, edim. 2- ameller.
aman: sığınca, koruyucu, dayanma gücü, umut.
amana düşmek: sığınarak bağışlanma ya da yardım dilemek.
amanat: emanet.
amanı aldırma: umursamazlık, zora koşma.
amber: amber kokusu, güzel koku. (Amberbalığı'ndan elde edilen güzel kokulu kül rengi madde, güzel kokulu maddelerin ortak adı)
anber: amber kokusu, güzel koku. (Amberbalığı'ndan elde edilen güzel kokulu kül rengi madde, güzel kokulu maddelerin ortak adı)
amel: iş, ibadet.
âmennâ: inandık, doğru bulduk.
âmil: yapan, işleyen, yapıcı, etken,
amm: halk, herkes, halk yığını.
amm ü has: halk ve seçkinler.
an: o
anasır: elemanlar, öğeler.
anca: o kadar
andak: o kadar

Hızlı kelimeler listesi

âb: su.
âbşar: su şırıltısı, çağıltı.
ademi: insan, adam.
ağu: zehir.
ahir-kâr: işin sonu.
akl-ı mead: ahirete dönük akıl.
alçah: alçak, yüksel olmayan.
ancılayın: onun gibi
arbede kılmak: dövüşmek, kavga etmek.
asuman: gökyüzü, sema.
avn: yardım, yardım eden.
aymak: söylemek, hitab etmek. 2- uyanmak, farkına varmak.
azizan: dostlar, erenler.
bağrı veran: gönlü yıkık, üzgün.
ban: otluk.
bed: bet, kötü, yakışıksız.
berdâr: asılmış.
bi-basar: gözü keskin olmayan, görmeyen.
birim birim: birer birer.
burcu: güzel.
can: ruh, yaşam.
ceran: ceylan
cümle: hep, bütün, tüm.
çar anasır: dört unsur, dört temel unsur; toprak, su, hava, güneş.
çığrışmak: bağrışmak.
çüt: çift.
dâmen: etek.
demâdem: daima, her zaman.
dervâze: kapı, büyük kapı.
didâr: yüz.
Dört Kapı: Sufi'yi Tanrı'ya götüren yol dört kapı ile belirlenmiştir. Yola, Tarikata giren bu kapılardan sıra ile geçecektir. Bunlar, Şeriat, Tarikat, Marifet ve Hakikat kapılarıdır. Her kapının on dört özelliği vardır ki, bunların topuna birden Kırk Makam denir.
dün: gece.
efgan: acı ile bağırıp çağırma, feryat, figan
em: ilaç, çare.
ördemli: elinden iş gelen, becerikli.
etba: uşaklar, hizmetçiler
fâriza: farz olan, yapılması Kuran'la emredilen.
Feridun: İran mitolojisinde Zalim Cemşid'in yerine tahta çıkarak hükümdar olur. Aslı Hint-İran Tanrılarından gelmedir.
firkat: ayrılık
Ganî: Tanrı, zengin, varlıklı.
gen: geniş
giriftar: esir, tutsak, yakalanmış
gövce maş: yeşil mercimek.
gülreği tutmak: güleceği gelmek.
hab: gizli, saklı.
halfet: yalnızlık, dervişlerin tapınma için tek başlarına bir yere kapanmaları, alvet.
handan: gülen, şen, sevinçli.
hasbihal: konuşma, durumunu anlatma.
hecr-i gam: ayrılık acısı.
hırâm: nazlı, edalı, salına salına gidiş.
hörü: huri.
hüccet: kanıt, delil, ispat için kullanılan yazılı belge.
ırgalamak: yerinden oynatmak, sallamak, sarsmak.
iflah: onma, zor durumdan kurtulma, iyi duruma gelme.
imâret: emirlik, beylik. 2- yapı, mamur yer.
irte: erte.
kadd: boy, pos.
kamer: ay.
karal: karar, dayanç, dayanma gücü.
kayıd: bağ.
kem: kötü, uğursuz.
ketmek: kırpmak, gedik açmak.
kıvı: hücüm, atak, saldırma.
koçuşmak: sarılmak, kucaklamak.
köryapalağ: puhu kuşu, baykuş.
küne: köşe, bucak, bodrum.
lefir: bir nevi kıymetli şal.
mahıtaban: parlayıcı, parlak ay.
masnıt: muvazene, denge, dayanak.
mekir: hile, düzen
mergizâr: yeşillik, çayır, çimen.
micik: atılmış, bozuk yiyecek.
mişe: orman, çalılık.
mürted: dönek.
müjgan: kirpik.
nâdan: cahil, gerçek bilgisi olmayan, arif olmayan.
necaset: pislik, insan tersi.
nikap: yüz örtüsü, peçe
onarı: iyi, düzgün, uygun.
pâre: parça.
pervan: pervane, geceleri ışık çevresinde dönen küçük kelebek.
puc: hiç, boş.
reht: bastırarak ezme.
ruzigâr: zaman.
sağış: sayı.
sarı: altın.
seğirtmek: koşmak.
serencam: baştan geçen, ibret veren şey.
sığamak: sıvazlamak, okşamak.
siyec: kadın feslerinin önüne dizilen bir sıra altın, çalı çırpıdan yapılma çit.
sûret düzmek: kılık kıyafet yapmak, düzmek
şah- ı merdân: insanlar şahı.
şerh: yorumlamak.
şita: kış.
takvâ: günahtan sakınma.
tâye: dadı.
tekebbür: kibirlenmek, büyüklenmek.
tığlamak: kurban kesmek.
tülek: tazece tüylemeye başlamış, tüyünü değiştirmekte olan, usta, hileci.
urd: kuru ot veya çalıların yanması.
ümera: amirler, yüksek memurlar.
velbağsü bağdel mevt: öldükten sonra dirilme (Haktır).
yalap: parça.
yavuz: kötü, dehşetli iyi.
Yezdan: Tanrı, Allah.
zağ: karga.
zehrimar: yılan zehiri.
zubun: bezden yapılma iç hırkası veya iç gömleği.