Beycan.NET Sözlük
İletişim Sitemap

"ahu" kelimesinin anlamı nedir?

ahu: ceylan.

ahu kelimesinin ardından gelen kelimeler

ah-u zar: yüksek sesle ağlama, dövünme.
ah ü firaz: ah edip inlemek, ağlamak.
ahval: haller, durumlar.
Ahmet: Hz. Muhammed'in adlarından biri.
ahz: almak
akça: para
akçe: para
akdem: ilk, önce, önceki, daha önceki
akıl yetirmek: akıl erdirmek.
âkil: akıllı, uslu.
akl-ı cüz: aklı kıt.
akl-ı küll: tüm akıl; Tanrı bilgisi.
akl-ı mead: ahirete dönük akıl.
akşamaca: akşama değin, akşama kadar.
aktöre: armağan, hediye.
atayi: armağan, hediye.
akval: kaviller, sözleşmeler.
al: hile, tuzak, aldatma işi.
al duvağ: aI duvak, gelinin yüzüne örtülen al renkli ipek örtü, duvak.
al malı: yağlık, başa bağlanan örtü, al renkli çapı, vala

Hızlı kelimeler listesi

âb: su.
âbşar: su şırıltısı, çağıltı.
ademi: insan, adam.
ağu: zehir.
ahir-kâr: işin sonu.
al malı: yağlık, başa bağlanan örtü, al renkli çapı, vala
alık: alınmış.
anber: amber kokusu, güzel koku. (Amberbalığı'ndan elde edilen güzel kokulu kül rengi madde, güzel kokulu maddelerin ortak adı)
ar: utanma.
âsâ Âdem: Adem Peygamber yapılmaması gereken şeyi yaptı şeytana uydu. Yunus hem Ademi sen yarattın, hem de ona yapılmaması gereken şeyi yaptırdın diye Tanrı'ya sitem ediyor.
aşna: bildik, tanıdık.
aydur: söyler, der, der ki.
ayyar: hileci, desiseci.
bâde: içki, şarap.
bahr-ı zulmet: zulmet denizi.
baş eylemek: yara açmak.
belik: uzun ince saç örgüsü.
beyhuşt: kökünden, dibinden kopmuş olan, koparılmış.
bi-vefa: vefasız.
boyağ: boya.
bülbül teki: bülbül gibi.
cicim: örtü ya da perde olarak kullanılan ince kilim.
cırnak: tırnak.
çâk: yarık, yırtık, yırtmaç.
çerviş: yemekteki yağ.
çizmek: çözmek.
daim: sürekli, her an, daima.
davulbaz: büyük davul, davul çalan.
deprenmek: kımıldamak, hareket etmek, sarsılmak.
devinmek: kımıldamak, iki yana dönüp sallanmak.
divan durmak: ayakta saygıyla durmak.
duhan: duman, tütün
eazi: aziz, izzetli, yüksek.
Ehl-i beyt: Hane halkı, Hz. Muhammet'in ailesi. Hz. Muhammet, Hz Ali, Hz. Fatma, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin.
emval: mallar
esma: ismin çoğulu, isimler.
Ezrayıl: Azrail
fena: yok olma, yokluk, geçiş gitme. Tasavvufta maddi varlıktan sıyrılıp Hakk'a ulaşma.
fidanrıar: fidanlar.
gaf: gaflet hali.
gayıtmak: dönmek, geri dönmek.
Geyikli Hasan: On dördüncü yüzyılda yaşamış, Bursa'nın Osmanlılarca ele geçirilmesine katılmış, Baba İlyas dervişlerinden bir Sufi. Geyiklerle gezip arkadaşlık ettiği için bu adı almış.
goynuvan: koynuna.
gulgule: çığlık, gürültü, patırtı.
günüz: gündüz.
hâk: toprak.
hamakat: ahmaklık, anlayışsızlık.
harc: vergi, bir iş için kullanılan madde, bir işe sarfedilen emek, sarf.
hatar: tehlike.
hercai: 1.Hiçbir şeyde kararlı olmayan kimse, gelgeç, yeltek. 2.Aşkta değişken.
Hicret: Memleketten memlekete göç, Hz. Peygamber'in Mekke'den Medine'ye göç etmesi ki İslam takviminde tarih başı sayılır.
hulle donu: cennette hurilerin giyeceği elbise.
ılgar: verilmiş söz, ant.
ıvaz: karşılık, taviz.
muhtesip: belediye başkanının görevi, belediyeye verilen vergi.
ins ü can: insanlar ve cinler.
ivmek: acele etmek.
kahr: kahır, dert.
kanda: nerde, nerede.
kat: ön, huzur.
keffaret: karşılık
kerem: merhamet, bağışlama, onur, lûtuf, iyilik.
kıl ü kal: dedikodu.
kiraman katibi: insanların iki tarafında bulunup, sevaplarını ve günahlarını yazan meleklerin adı.
konalka: konak, konaklama yeri
küfran: iyilik bilmemek, gördüğü iyiliği unutmak, insanlığını unutmak.
lâin: lânetli, kovulmuş, istenilmeyen.
maad: dönülen, dönüp gidilecek yer. ahret, dünyadan sonraki yaşam.
maksut: maksat, amaç.
mazul: çıkarılmış, azledilmiş.
menal: ele geçirilen, sahip olunan varlık; mal, mülk.
metel: şaşkın.
milk: mülk.
muhannet: korkak, alçak, kadın gibi, kalleş.
mübâriz: dövüşçü, kavga eden.
mürde: ölmüş
namlı namlı: öbek öbek, parça parça, bölük bölük.
nerban: deveci.
nuşin: lezzetli, tatlı.
ören: virane.
payvend: köstek, atın ayağına vurulan bağ, bukağı.
pilte: fitil.
rahman: merhamet sahibi, Tanrı.
rıza: memnunluk, istek, arzu.
saddak: doğrulama sözü, doğrudur demek.
salaca: tabut, teneşir.
sayış günü: kıyamet günü.
selîm: doğru, temiz.
seyil: sahil, kıyı.
sim: gümüş, gümüş, tel, ziynet, süs eşyası.
subh: sabah vakti.
sünük: kemik.
Şeddad: Tanrılık davasında bulunan ilk hükümdar. İrem kentinin kurucusu.
şeyda bülbül: gülün sevgisiyle kendini yitirmiş bülbül.
tâat: Tanrı buyrukları, ibadet.
tanış: tanıdık kimse, bildik.
tecdid: yenileme, yeniden yapma.
tevhit: birlemek, Tanrı'yı bilmek.
tûba: cennette bulunduğuna inanılan çeşitli lezzetli yemişler veren bir ağaç.
uğur: ön.
usul: ölçülü, mevzun, uzun, uslu, akıllı.
üşmek: toplanmak.
visâl: kavuşma, sevgiliye kavuşma.
yarağ: gerekli.
yeksan: yerle bir, birlikte, beraber, her zaman, denk, bir, eşit.
yuka: ince.
zâr: ağlama, inleme.
zerrin: altından yapılma, altın görünüşlü, altın renkli.
zülfbend: saç bağı.