"eğva" kelimesinin anlamı nedir?
eğva: azdırma, baştan çıkarma.
eğva kelimesinin ardından gelen kelimeler
Ehl-i beyt: Hane halkı, Hz. Muhammet'in ailesi. Hz. Muhammet, Hz Ali, Hz. Fatma, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin.
ejderha: büyük canavar. büyük yılan.
ekdam: gayret ve sebatla çalışma.
el aman: bozgun ve sızlanma anlatır.
Elest Bezmi: Tanrı kulları yaratınca onlara, "ben sizin Tanrınız değil miyim?" diye sorar. Elest'in lugat anlamı "değil miyim?"dir. Bu sorunun sorulduğuna inanılan meclise Elest Bezmi denir.
elif: Arap alfabesinin ilk harfi. İnanılır ki, öteki harflerin hepsi elifi yapan noktanın çeşitli bükülmelerinden ortaya çıkmıştır. Elif böylece, her bilginin kaynağı, her işin başı sayılmıştır. Uzun ve ince olması nedeniyle Divan şairlerimiz sevgililerinin boyunu elife benzetmişlerdir.
emmare: emreden, zorlayan, cebreden.
emr ü nem: Tanrı buyruğuna uymak, balçık içine uzanıp kalmak.
Hızlı kelimeler listesi
âbşar: su şırıltısı, çağıltı.
alçah: alçak, yüksel olmayan.
Aşere-i Mübeşşere: Cennete gidecekleri Hz. Muhammed tarafından bildirilen on İslam büyüğü Ebu Bekir, Ömer, Osman, Ali, Talha bin Ubeydullah, Zübeyr bin A vvam, Abdurrahhman bin A vf, Ebu Ubeyde bin Cerrah, Sait bin Zeyd, Sad bin Ebi vakkas.
berî: ırak, sıyrılmış, kurtulmuş.
cünunluk: coşkunluk, akılsızlık, delilik.
demde: eğlencede, dolaşmada.
dilçevüren: dilçeviren, söz gezdirici, dedikoducu.
döşürmek: devşirmek, bir araya getirmek, toplamak.
eflâk: felekler, gökler, yıldızlar.
esma: ismin çoğulu, isimler.
fena: yok olma, yokluk, geçiş gitme. Tasavvufta maddi varlıktan sıyrılıp Hakk'a ulaşma.
Geyikli Hasan: On dördüncü yüzyılda yaşamış, Bursa'nın Osmanlılarca ele geçirilmesine katılmış, Baba İlyas dervişlerinden bir Sufi. Geyiklerle gezip arkadaşlık ettiği için bu adı almış.
harc: vergi, bir iş için kullanılan madde, bir işe sarfedilen emek, sarf.
hercai: 1.Hiçbir şeyde kararlı olmayan kimse, gelgeç, yeltek. 2.Aşkta değişken.
Hicret: Memleketten memlekete göç, Hz. Peygamber'in Mekke'den Medine'ye göç etmesi ki İslam takviminde tarih başı sayılır.
ılgar: verilmiş söz, ant.
muhtesip: belediye başkanının görevi, belediyeye verilen vergi.
kerem: merhamet, bağışlama, onur, lûtuf, iyilik.
kiraman katibi: insanların iki tarafında bulunup, sevaplarını ve günahlarını yazan meleklerin adı.
küfran: iyilik bilmemek, gördüğü iyiliği unutmak, insanlığını unutmak.
lâin: lânetli, kovulmuş, istenilmeyen.
maad: dönülen, dönüp gidilecek yer. ahret, dünyadan sonraki yaşam.
mazul: çıkarılmış, azledilmiş.
menal: ele geçirilen, sahip olunan varlık; mal, mülk.
muhannet: korkak, alçak, kadın gibi, kalleş.
payvend: köstek, atın ayağına vurulan bağ, bukağı.
rahman: merhamet sahibi, Tanrı.
rıza: memnunluk, istek, arzu.
saddak: doğrulama sözü, doğrudur demek.
sim: gümüş, gümüş, tel, ziynet, süs eşyası.
Şeddad: Tanrılık davasında bulunan ilk hükümdar. İrem kentinin kurucusu.
tâat: Tanrı buyrukları, ibadet.
tanış: tanıdık kimse, bildik.
tecdid: yenileme, yeniden yapma.
tevhit: birlemek, Tanrı'yı bilmek.
tûba: cennette bulunduğuna inanılan çeşitli lezzetli yemişler veren bir ağaç.
usul: ölçülü, mevzun, uzun, uslu, akıllı.
visâl: kavuşma, sevgiliye kavuşma.
yeksan: yerle bir, birlikte, beraber, her zaman, denk, bir, eşit.
zerrin: altından yapılma, altın görünüşlü, altın renkli.