"afak" kelimesinin anlamı nedir?
afak: ufuklar, gökyüzünün kenarları
afak kelimesinin ardından gelen kelimeler
ağ gızıl: ak, kızıl karışığı renk, alacalı
ağ lavaş: yufka ekmek, ak undan yapılmış yufka ekmek.
ağ mercan: ak mercan. (mecazi anlamı; ak meme, sevgilinin süt gibi ak olan memesi.)
ağca: akça, aka yakın, alacalı.
ağca ceyran: ak ceylan. "Ağca ceyran sürme çekip gözüne." (Ak ceylana benzetilerek sevgilinin güzelliğinin vurgulanması.)
ağıl: koyun ve keçi sürülerinin gecelediği çit ya da duvarla çevrildiği yer.
ağır zürbe: yabankazı, yabanördeği, turna gibi kuşların uçarken yaptıkları büyük dizi, katar.
ağmak: yukarı çıkmak, yükselmek. 2- akmak, karışmak.
ağyar: başkaları, sevene göre sevgilisiyle görüşenler.
aharam: akarım. "Aharam seller içinde."
Hızlı kelimeler listesi
âbşar: su şırıltısı, çağıltı.
alışaban: tutuşarak. "Alışıban yanaram men"
âmennâ: inandık, doğru bulduk.
ârâm: durup dinlenme, konup rahat etme.
Ashâb-ı Süffa: Yoksul oldukları için Hz. Muhammed'in mescidi sofasında yatıp kalkan yakınları.
eydür: söyler, der, der ki.
badya: büyük kap, topraktan yapılma büyük içki kabı, testi.
baka: tutam, demet, deste.
batın: gizli, görünmeyen, yorumla elde edilen bilgi.
cehl: cahillik, ilimden mahrum olmak, tecrübesizlik.
cinas: Çok anlamlı bir sözcüğün, her kezinde başka bir anlamını öngörerek yapılan bir söz oyunu sanatı. Değişik cinas biçimleri vardır; tam cinas, birleşik cinas, benzeşmeli cinas, farklı cinas, basit cinas, eksik cinas... Eski Edebiyat'ın bu yaygın söz oyunu sanatından Halk Edebiyatı da nasiplenmiştir. Özellikle manilerde cinasa çok rastlanır.
çöksü: üste konan şey, çivi
dal: boy. 2- omuz, omuz başı.
dergâh: tekke, kapı önü, kapı eşiği.
dolama: çuha giysi, kat kat giysi.
ejderha: büyük canavar. büyük yılan.
Enel-Hakk: Ben Tanrı'yım, Ben Allah'ım. Tasavvufun en yüksek derecesine varan Sufi kendini Tanrı ile bir olmuş saydığı için ben Tanrı'yım diyebilmektedir. Hallac-ı Mansur bunu söylediği için 922'de Bağdat'ta asılmıştır.
gafil: habersiz, dikkatsiz.
gazel: sararmış yaprak, kurumuş yaprak.
gılman: cennetekilere hizmet eden yakışıklı delikanlı.
hamayıl: hamail, muska, tılsım, bağ.
hared: hışım etmek, men etmek, engel olmak, yasaklamak.
hâtif: yitikler evreninden haber veren melek.
ibadet: Tanrı buyruklarını yerine getirme, Tanrı'ya yönelik saygı davranışı, tapmma, kült.
kırab: tek renk ipek dokuma baş örtüsü.
kinaye: düşünülen şeyi dolaylı olarak anlatmak, dokundurmak.
kopuz: at kılından telleri olan bir müzik aleti.
kühüstan: dağlık yer, dağı çok olan mevki.
mâbut: kendisine ibadet olunan, Tanrı, Allah.
Mâlik: her şeyin Sahibi, Sahip olan, Tanrı. Cehennemde Zebanilerin başı olan melek
minber: camide imamın namaz kıldırmak için önünde oturduğu oyuk yer.
müptelâ: belaya uğramış, bir şeye tutulmuş, düşkün, âşık.
mürşit: terbiye eden, yetiştiren geliştiren kimse.
nareste: küçük çocuk, ergenlik çağına varmamış çocuk.
Nuşirvan: İran'da Milâdi (531 - 579) tarihleri arasında hükümdarlık etmiş Sâsâni padişahı olup adâlet ve doğruluğu ile meşhur olmuştur.
pir: 1. Hak katından aşıklık bağışlanmışlara dolu bade sunan Hızır. 2. Yaşlı, büyük, ihtiyar reis, bir tarikatın kurucusu, tarikatta ulu kişi, herhangi bir meslek ve sanatın kurucusu.
salan: davar avlusu, toplantı yeri,düzlük sağ taraf,ucu toplu zincirli bir nevi savaş tokmağı.
sifî: güzel gözlü bir kuş.
sulb: soy, sülale, zürriyet.
şeyd: bal. gömeç balı, asel.
yelmek: koşmak, telaş ve aceleyle yürümek.