Beycan.NET Sözlük
İletişim Sitemap

"ilen (inen)" kelimesinin anlamı nedir?

ilen (inen): ile.

ilen (inen) kelimesinin ardından gelen kelimeler

ilm-i ledün: Tanrı sırlarından ve Tanrı niteliklerinden söz eden bilim.
iltirmek: götürmek.
imâret: emirlik, beylik. 2- yapı, mamur yer.
imdi: şimdi, buna göre, bu durumda, artık.
imhal: zaman vermek
İmran: Musa peygamberin babası, Kur'an'ı Kerim'in üçüncü suresi.
inam: inanılmış, güvenilmiş, emin.
inâyet: iyilik, lütuf, çaba.
ingin: alçak yer
inleyüben: inleyerek.
inil inil: iniltili
inli: dertli, ağıtlı, yaslı
ins ü can: insanlar ve cinler.
ins ü cin: insan ve cinler.
intiha: son, nihayet, eğitme.
intizar: beddua. 2- bekleme, beklenilme, gözleme.
ireng: renk
ireyhan: fesleğen.
reyhan: fesleğen.
irfân: bilgi, biliş, buluş, anlayış. Tanrı'nın sırlarını ve gerçeklerini kavrama.

Hızlı kelimeler listesi

âb: su.
âbşar: su şırıltısı, çağıltı.
ademi: insan, adam.
ağu: zehir.
ahir-kâr: işin sonu.
akl-ı mead: ahirete dönük akıl.
alçah: alçak, yüksel olmayan.
ama: geyik.
andelip: bülbül, seher kuşu.
arkuru: aykırı, ters
Aşere-i Mübeşşere: Cennete gidecekleri Hz. Muhammed tarafından bildirilen on İslam büyüğü Ebu Bekir, Ömer, Osman, Ali, Talha bin Ubeydullah, Zübeyr bin A vvam, Abdurrahhman bin A vf, Ebu Ubeyde bin Cerrah, Sait bin Zeyd, Sad bin Ebi vakkas.
avurmak: eğilmek, çevirmek.
ayn-i irşid: irşadın ta kendisi, aydınlatma.
azıtmak: yoldan çıkmak, sapıtmak.
bahâdır: yiğit.
bâran: yağmur
bedirlenmiş: ayın on dördüne benzemiş.
berî: ırak, sıyrılmış, kurtulmuş.
bider: tohum.
büryân: kebap, kızartma.
burdubâr: tahammüllü, yumuşak huylu.
cânib: yön, yan, taraf
cevşen: zırh
cünunluk: coşkunluk, akılsızlık, delilik.
çarkacı: ordunun öncüleri.
çırak: ışık, mum, kandil
dad eylemek: yardım dilemek, yahut yardım etmek.
danışmak: konuşmak.
demde: eğlencede, dolaşmada.
desdimal: el sileceği, yağlık.
dilçevüren: dilçeviren, söz gezdirici, dedikoducu.
döşürmek: devşirmek, bir araya getirmek, toplamak.
dürdane: inci tanesi
eflâk: felekler, gökler, yıldızlar.
emlek: emen.
erkan: esaslar, destekler , direkler, reisler, önemli kişiler.
eytam: yetimler.
fâş: duyurma, açığa vurma, yayma.
ferraş: döşeyen, döşemeci,hizmetçi, Kâbe'yi süpüren.
fodul: sıradan, töreden dışarı iş yapan, söz söyleyen ham kişi, münasebetsiz.
garet: yağma, talan, çapul.
genc-i nihan: gizli hazine.
giryân: kederli, üzgün, ağlayan.
göymek: yanmak, yanacak hale gelmek.
gümrah: sapık, yolunu kaybetmiş.
hâcet: ihtiyaç, dilek, istek.
Hâlik: Yaradan, Tanrı, Allah
hannar: hanlar.
haset: kıskançlık.
helekleme: yok etme, helak etme.
hıyaban: iki tarafı ağaçlık, geniş yol. Bulvar.
hu: ünleme, selam.
hüma: güvercin büyüklüğünde, zümrüt yeşili kanatlı, üzerinden gcçtiği kimselere zenginlik ve mutluluk getireceğine inanılan kuş [Huma kuşu], devlet kuşu.
ırlamak: türkü söylemek.
igit: yiğit, erkişi.
irfân: bilgi, biliş, buluş, anlayış. Tanrı'nın sırlarını ve gerçeklerini kavrama.
kabz: sıkıntı.
kaltak: kuskunsuz eyer.
karangu: karanlık.
kavşurmak: kavuşturmak, kayd.
keleş: güzel, yakışıklı, yiğit, cesur, mert.
keşik: sıra, nöbet.
Kırk kapı: kırk makam.
koçağ: koçak, yiğit.
köçek: küçük, tarikata yeni girmiş genç,törende oynayan delikanlı.
kümbet: kubbe, damı kubbe biçiminde olan yapı.
leb: dudak.
mahbup: sevilen, sevgili.
marhama (mahrama): köylü kadınların başlarına örtündükleri bellerine kadar uzanan örtü.
mekkâre: hileci, düzenci kadın.
merci: dönülüp gelinecek yer.
meyl: istek, arzu, gönül akması.
misk-ü-amber: çok güzel koku.
muntazır: bekleyen, gözleyen.
müddei: iddia eden.
mütevelli: bir vakıf malının yönetimiyle görenlendirilen kişi.
nazar: bakış.
nigar: resim, güzel, sevgili.
oflaz: eflatun rengi
palas: keçe, eski püskü şeylerden yapılmış giysi, değersiz elbise.
perran: uçan, uçucu.
pohur: azgın deve, erkek deve.
rayiha: koku.
rumûm: anlamlı gizli sözler. simge.
sagir: küçük.
sâlus: hileci, düzenci, gösterişçi.
sücud: namazda yere kapanma durumu.
seng: taş.
seyyat: avcı.
sîr: gizlice.
Suphan: Tanrı, Allah.
şahan: şahin.
şem'a: mum.
şirgir: aslan avcısı.
tahir: temiz.
tapusunda: huzurunda.
tehne: tenha, ıssız.
tıfıl: çocuk.
Turan: Eski İranlılar tarafından Türk ülkesine verilen ad; Orta Asya.
umar: çare.
üç yüz altmış altı kapı: Hurifiler göre vücutta bulunan damarlar.
vasvetmek: övmek, anlatmak.
yahşi: iyi.
yavlak: çok, yeğin.
yesir: esir.
yusuf alması: bir cins kırmızı elma.
zebun: güçsüz, zayıf.
zinet: ziynet, bezek, süs, takı.